Μεγάλη είναι η διαμάχη των σοφών, για να καθορίσουν τι αντιπροσωπεύει το χρήμα στην ζωή των ανθρώπων. Εκείνο όμως πού μένει πάντα σαν γεγονός είναι ότι το χρήμα διευθύνει τον κόσμο.
Οι ανταγωνισμοί των αρχόντων της Ζακύνθου, αντιζηλίες, κυρίως, για τα πρωτεία και τις τιμές του Συμβουλίου της Κοινότητας, είχαν εκδηλωθεί από τα πρώτα χρόνια της Βενετοκρατίας.
Αν φύγεις πριν από την απόλυση, είσαι ένοχος όσο κι ένας δραπέτης. Πηγαίνεις στο θέατρο και, αν δεν τελειώσει η παράσταση, δεν φεύγεις. Μπαίνεις στην εκκλησία, στον οίκο του Κυρίου, και γυρίζεις την πλάτη στα άχραντα Μυστήρια;
Ολοι την ξέρουμε ως Παραβολή του Ασώτου. Δεν ξέρω όμως αν έχετε σκεφτεί, ότι το δραματικό πρόσωπο σε αυτή την παραβολή του Κυρίου, δεν είναι ο άσωτος υιός, αλλά ο πρεσβύτερος. Ας τα πάρουμε όμως απ’ την αρχή: